Δύο αδελφές τόσο ίδιες όσο οι δύο πόλοι της γης…

Η μία καλοκάγαθη και μόνιμο θύμα, η άλλη σκοτεινή προσωπικότητα μα με προστατευτικά ένστικτα. Η Μελίνα αδύναμη κι υποχωρητική. Η Άμυ δικαστής και τιμωρός σε έναν δικό της κόσμο, στον οποίο ο Θεός έδειχνε πάντα το πιο σκληρό του πρόσωπο.
Τι διαχωρίζει την τρέλα από τη λογική; Τον Θεό από τον Διάβολο; Το καλό από το κακό; Τα ερωτήματα αυτά σταμάτησαν να απασχολούν την Άμυ, όταν ένιωσε ότι βαθιά μέσα στην ψυχή της υπήρχε χώρος για όλα. Και όταν πια η σιωπή σπάει και το μυστικό αποκαλύπτεται, τότε η θυσία είναι μονόδρομος…
Και τότε εισέβαλε μέσα της για πρώτη φορά η οργή. Ένιωσε μια γλυκιά ζεστασιά να την τυλίγει, σχεδόν κυριεύτηκε από μια φλόγα που έκανε στάχτη τον ψυχικό πόνο της και σαν να ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα σχεδόν την άκουγε να της λέει: «Εγώ είμαι εδώ, μη σε νοιάζει τίποτα…»
Αποδεχόμενη εκείνη τη στιγμή τον νέο της «φίλο», τον αγκάλιασε, του παραχώρησε ολοκληρωτικά τον έλεγχο του εαυτού της, παραδομένη άνευ όρων, ψυχή τε και σώματι, σε ένα συναίσθημα που δεν ήξερε μέχρι τότε ότι υπήρχε μέσα της, αλλά της πρόσφερε ουσιαστικά την προστασία που εκείνη την ώρα είχε τόσο πολύ ανάγκη. Αγνοούσε όμως ότι αυτό θα την ακολουθούσε για πάντα…

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ

ΑΜΥ
Scroll To Top
Συνεχίζοντας την περιήγηση, αποδέχεστε τη χρήση cookies!