Μη μου ξυπνάς τη λύπη

…Μπήκα στην εκκλησία μουσκεμένος από τη βροχή, παγωμένος από τον αέρα και κήδεψα τα όνειρά μου, τη χαρά μου, τα τελευταία ψήγματα αγάπης που είχα μέσα μου. Έθαψα ό,τι πολυτιμότερο μου είχε δώσει ο Θεός και δέχτηκα ό,τι πιο στενάχωρο μου έδωσε ο Διάβολος. Έχασα έναν πατέρα. Κέρδισα μια «ερωμένη»… Ένα αναπάντεχο γεγονός κλονίζει τις ισορροπίες στη ζωή του Ιάκωβου. Οκτώ χρόνια μετά τίποτα δεν είναι το ίδιο. Το ένα γεγονός διαδέχεται το άλλο κι ο Ιάκωβος βρίσκεται εγκλωβισμένος ανάμεσα σε αλήθειες που σοκάρουν. Μια κρυφή «ερωμένη». Μια γυναίκα από το παρελθόν που εντοπίζεται άγρια δολοφονημένη. Μυστικά, ενοχές, λάθη. Ένας έρωτας που γεννάται απρόσμενα. Μια σειρά δολοφονιών με κύριο ύποπτο εκείνον. Και μια λύπη που όταν ξυπνάει γίνεται θάνατος. Μήπως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται; Ή μήπως η αλήθεια είναι πολύ οδυνηρή; Αξίζει τελικά να ξυπνάμε τη λύπη;

Η κριτική μας

Η κυρία Καλαμαρά με αυτό της το βιβλίο μας αποδεικνύει πως πραγματικά «το ‘χει» με τη συγγραφή.

Με την μοναδική γραφή της καταφέρνει και παίζει μέχρι τέλους όχι μόνο με το μυαλό του κεντρικού χαρακτήρα, αλλά και με το δικό μας.

Με αξιοθαύμαστη δεξιότητα μπαίνει με επιτυχία στα παπούτσια του ήρωα της ιστορίας και μας δίνει ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα με χαρακτηριστικά αστυνομικού μυστηρίου, που έχει αναμφίβολα κοινωνικές διαστάσεις.

Η συγγραφέας μας, κρατάει τον ρυθμό της πλοκής σε απόλυτη ισορροπία χωρίς να τραβάει τα πράγματα στα άκρα και χωρίς υπερβολές.

Διατηρεί τις εντάσεις, την αγωνία και το μυστήριο αμείωτα μέχρι το τέλος, και έτσι παραμένει το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.

Πραγματεύεται ένα σοβαρό πρόβλημα της σύγχρονης κοινωνίας, τις ψυχικές διαταραχές, που δυστυχώς τείνει να γίνει μάστιγα. Πόσο εύκολα μπορεί να χάσει κανείς την πνευματική και την ψυχική του ισορροπία! Στην κυριολεξία όλα κρέμονται από μια κλωστή!

Η λύπη δε, μπορεί να πυροδοτήσει διαφορετικά πράγματα στον κάθε άνθρωπο.  Μπορεί να τον αφυπνίσει έτσι ώστε να πατήσει αποφασίστηκα τα πόδια του ξανά γερά στη γη και να κάνει μια νέα αρχή, αλλά και να έχει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Να τον οδηγήσει σε ύπουλα και σκοτεινά μονοπάτια , να πάρει επικίνδυνες διαστάσεις και να σκορπίσει τον θάνατο.

Διαβάστε το, και ανακαλύψτε κι εσείς τι είναι τελικά καλύτερα, να ξυπνάμε τη λύπη ή όχι;

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ

ΜΗ ΜΟΥ ΞΥΠΝΑΣ ΤΗ ΛΥΠΗ
Scroll To Top
Συνεχίζοντας την περιήγηση, αποδέχεστε τη χρήση cookies!