Το χελιδόνι του Βορρά

Αθήνα, 1982.
Η Δάφνη, μια δυναμική αρχιτέκτονας, με αφορμή τη συνάντηση με τον μεγάλο έρωτα των φοιτητικών της χρόνων, θα αναμοχλεύσει αναμνήσεις της ζωής της, για να γυρίσει πολλά χρόνια πίσω και να συναντήσει ανθρώπους που τη σημάδεψαν, πριν κιόλας πάρει την πρώτη της ανάσα.
Κεντρική Μακεδονία, αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Ένα μωρό, μοναδικό απομεινάρι μιας φλεγόμενης καλύβας του βάλτου, αγωνίζεται να παραμείνει στη ζωή.
Δυο αδέρφια, με τα χέρια φυτεμένα στο μνήμα του πατέρα τους, ορκίζονται να πάρουν εκδίκηση.
Λίγα χρόνια μετά, ένα κορίτσι με μαρμαρωμένα πόδια αποχωρίζεται τον πατέρα του, που τον στέλνουν στην εξορία.
Παιδιά της ελληνικής Ιστορίας, ξετυλίγουν το κουβάρι του μύθου μέσα στη δίνη της, όταν εκείνη τρυπώνει ύπουλα στις ζωές τους για να τις συγκλονίσει, σε μια παραμυθένια πολιτεία, τα Γιαννιτσά, έναν ζωντανό μπερντέ με τα παλάτια του και τις καλύβες του, κι ανθρώπους λογιών λογιών που θα περάσουν εμπρός του, δειλούς και ήρωες, εχθρούς και φίλους.

Η κριτική μας

Την Ισμήνη Μπάρακλη την πρωτογνώρισα με το «Μυστικό της πεταλούδας», κι από τότε με μάγεψε τόσο η γραφή της, όσο και η προσωπικότητά της.

Και σε αυτό της πόνημα, ομολογουμένως πιο ώριμο, μας κρατά δέσμιους του τρόπου αφήγησής της, μέχρι τη τελευταία σελίδα του.

Μέσα από τα μάτια της κεντρικής ηρωίδας του βιβλίου, μιας δυναμικής γυναίκας με καταγωγή από τα Γιαννιτσά, βλέπουμε να εκτυλίσσεται η ιστορία της Ελλάδας, ο Μακεδονικός Αγώνας, η Κατοχή, η Χούντα. Σε καμιά περίπτωση δεν θέλει να μας κάνει μαθήματα ιστορίας, μιλάει απλά και με ειλικρίνεια και με απόλυτο σεβασμό για την κάθε εποχή και για τα ιστορικά γεγονότα που τη συνοδεύουν, κάνοντας το απλούστερο που μπορεί, όχι μόνο να αποτίνει φόρο τιμής σε αυτά, αλλά και στον Καραγκιόζη που αποτέλεσε αναπόσπαστο μέρος της.

Η αφήγησή της ξεκινά από τα Γιαννιτσά στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, συνεχίζει στη συμπρωτεύουσα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, φτάνει στην Αθήνα του 1967 και καταλήγει στο σήμερα.

Απόλυτα ανθρώπινες ιστορίες από αληθινούς ανθρώπους που αγαπούν, ερωτεύονται παράφορα, αγωνίζονται, πραγματικά δυνατές αδελφικές φιλίες, δυνατές οικογενειακές σχέσεις.

Παιδιά που αγωνίζονται για ένα καλύτερο αύριο, γονείς που αγωνίζονται για το καλύτερο για τα παιδιά τους.

Ένα βιβλίο που υμνεί τη ζωή και προσπαθεί ταυτόχρονα να εξορκίσει τον φόβο του θανάτου. Ένας τεράστιος μπερντές η ζωή, όπου παίζουν όλα, και η κακή αλλά και η καλή πλευρά της, και παρ’ όλες τις πίκρες και τη θλίψη που μας δίνει τις περισσότερες φορές, και τις αμέτρητες δυσκολίες, η συγγραφέας μας προκαλεί να μη παραιτούμαστε, να μετριάζουμε τους φόβους μας, να μάθουμε να τη χαιρόμαστε γιατί έχει και αμέτρητες χαρές και αστείρευτη γλύκα. Οφείλουμε πρώτα από όλα να μάθουμε να ζούμε!

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ

ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ
Scroll To Top
Συνεχίζοντας την περιήγηση, αποδέχεστε τη χρήση cookies!