Το σπίτι του Κάιν

Μέσα σε όλους μας υπάρχει ο σπόρος του καλού και του κακού.

Διαρκής είναι ο αγώνας για το ποιο θα επικρατήσει.
Όμως δεν μπορεί το ένα να υπάρξει χωρίς το άλλο.
Οι άνθρωποι δεν είναι ούτε όλοι καλοί ούτε όλοι κακοί. Κινούνται συνέχεια μεταξύ του φωτός και του σκοταδιού.
Όλες και όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν Κάιν ή μια Έβελιν, έναν Μπέντζαμιν ή έναν Τζέικ.
Ίσως κάποιοι κρύβουμε περισσότερους από έναν ή και τους τέσσερις μαζί.
Παρ’ όλ’ αυτά ο Κάιν, η Έβελιν, ο Μπέντζαμιν και ο Τζέικ, οι ήρωες της ιστορίας, δεν είναι χαρακτήρες φανταστικοί, πράγμα που σημαίνει ότι οποιαδήποτε ομοιότητά τους με πρόσωπα ή απόψεις της πραγματικής ζωής δεν είναι απλή σύμπτωση… Βρίσκονται και θα βρίσκονται, αν όχι μέσα μας, πάντοτε ανάμεσά μας!!!
Λένε ότι ένα αντικείμενο είναι ικανό να απορροφήσει όλη την αρνητική ενέργεια που περιβάλλει εκείνον που το φοράει ή το κατέχει. Ειδικότερα όταν αυτός ο άνθρωπος είναι ο γιος του Αδάμ και της Εύας, που, εκτός από το προπατορικό αμάρτημα των γονιών του, κουβαλά και την προσωπική του κατάρα.
Σε αυτή την περίπτωση, η ενέργεια είναι ικανή να διατηρηθεί αυτούσια, όσοι αιώνες κι αν περάσουν!
Και αλίμονο στην αδύναμη –όσο και καταδικασμένη– ψυχή του ανθρώπου που θα βρεθεί στο διάβα της…

Η κριτική μας

Μια ομολογουμένως εξαιρετική γραφή, από την πρώτη κιόλας σελίδα μέχρι την τελευταία!

Δεν είμαι οπαδός του μεταφυσικού μυθιστορήματος, ή πιο συγκεκριμένα του θρησκευτικού θρίλερ, αλλά αυτό το βιβλίο δεν με απογοήτευσε στο ελάχιστο. Το αντίθετο θα έλεγα, με ενθουσίασε, με συνεπήρε.

Πρόκειται για την αέναη μάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό που βρίσκονται ούτως ή άλλως από τη γέννησή μας μέσα μας. Ποιο από τα δύο επικρατεί; Γίνεται συνειδητή επιλογή; Παίζουν τα γονίδια μας ρόλο σε αυτή την επικράτηση; Ή μήπως τη μάχη αυτή την κερδίζει ο τρόπος που ανατραφήκαμε; Η μόνη αλήθεια είναι πως δεν ζει το ένα χωρίς το άλλο.

Οι ήρωες της ιστορίας μας, δεν είναι καθόλου τυχαίοι, ζουν και κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Είναι καθρέφτες δικοί μας. Οι χαρακτήρες είναι απόλυτα αληθινοί, δέσμιοι των επιθυμιών και των παθών τους, θύματα της φθόνου και της ζήλιας τους.

Η περιγραφή είναι ιδιαίτερα σκληρή και ο τίτλος δεν είναι καθόλου τυχαίος, μιας και έχει σχέση με την ίδια την πλοκή της ιστορίας.

Πάντα μας διακατέχει το δέος της ημέρας της κρίσης, του τέλους του Κόσμου, και ο συγγραφέας κινείται άψογα προς αυτή την κατεύθυνση, δια μέσω των πληγών του Φαραώ. Υποκινούμενος από το βιβλικό αρχέτυπο της πρώτης αδελφικής ανθρωποθυσίας, δίνει μια απολύτως σύγχρονη πνοή στο όλο θέμα. Δεν ξεχνά να θίξει και το θέμα της γενικευμένης υποκρισίας που υπάρχει παντού.

Η πλοκή είναι πολύ γρήγορη, το κείμενο απολύτως δεμένο, χωρίς κενά, γλώσσα ανεπιτήδευτη, δεν λείπει το συναίσθημα, με ένα θέμα, φυσικά, πολύ πρωτότυπο. Θα μπορούσε δε να αποτελέσει σενάριο κινηματογραφικής ταινίας, με ξένη συμπαραγωγή φυσικά.

Σίγουρα δεν πρόκειται για ένα εύκολο βιβλίο και δεν θα αρέσει σε όλους. Προϋποθέτει από τον αναγνώστη ένα ανοιχτό και νηφάλιο μυαλό γιατί δίνει άφθονη τροφή για σκέψη και προβληματισμό.

 

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΪΝ
Scroll To Top
Συνεχίζοντας την περιήγηση, αποδέχεστε τη χρήση cookies!