Ξενώνας κακοποιημένων βρικολάκων

Βιβλία / Κριτικές / Μυθιστόρημα

Ο Ερνέστο είναι ένας ευαίσθητος βίγκαν βρικόλακας, που διαπρέπει στο Λονδίνο ως ηθοποιός. Αναγκάζεται να εγκαταλείψει την ανερχόμενη καριέρα του, για να ταξιδέψει στο κάστρο Μπραν, στα Καρπάθια, και να συναντήσει για πρώτη φορά τον παππού του που είναι ετοιμοθάνατος, μετά από επίθεση που δέχτηκε. Με τον θάνατο του παππού του, συνειδητοποιεί ότι η αθανασία των βρικολάκων είναι εύθραυστη και πως δεν υπάρχει ιατρική πρόνοια για το είδος τους. Αποφασίζει να φτιάξει έναν ξενώνα για κακοποιημένους βρικόλακες. Εμπόδιο στα σχέδιά του, για ακόμα μια φορά, θα σταθεί η χειριστική μητέρα του, Βανέσα. Τα μυστικά που συνθέτουν το μυστηριώδες παρελθόν της αποδεικνύουν πως δεν είναι αυτό που δείχνει. Και μέσα σε όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει για την επίτευξη του στόχου του, ένας φόβος θα γεννηθεί μέσα του. Ο φόβος του θανάτου, ιδιαίτερα για τη θνητή φίλη του, Έμα.
«O Ξενώνας Κακοποιημένων Βρικολάκων» είναι το βιβλίο που ακολουθεί το βραβευμένο από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών «Πόσες θερμίδες έχει το αίμα;» (από το οπισθόφυλλο)

Η κριτική μας

Πέρσα υπέροχα διαβάζοντάς το! Ειλικρινά το διασκέδασα και για να πω την αλήθεια, μου άρεσε περισσότερο από το προηγούμενο, το «Πόσες θερμίδες έχει το αίμα»!
Η κυρία Πόμμερ μας δίνει μια εξαιρετική και παράλληλα απολαυστική συνέχεια από τα έργα και ημέρες του συμπαθούς σε όλους μας, βίγκαν πια, Ερνέστο.
Η συγγραφέας μας, μας αποδεικνύει πως διαθέτει αστείρευτη φαντασία και χιούμορ, αλλά παράλληλα θίγει και θέματα όπως τη φιλία, την ευθανασία, τον θάνατο, τη μοναξιά, το εφήμερο της ανθρώπινης ζωής.
Κρατάει άψογα τις ισορροπίες, χωρίς να βαρύνει την ατμόσφαιρα, και χωρίς να αγγίζει τα όρια του γελοίου.
Το στυλ της οικογένειας του Ερνέστο θυμίζει έντονα κάποιες ελληνικές οικογένειες. Εκείνος «χωρίς πατέρα» γίνεται πολλές φορές θύμα της χειριστικής μητέρας του, που θέλει να έχει πάντα το πάνω χέρι, προς όφελός της φυσικά. Ο Ερνέστο όμως παρ’ όλα αυτά αποζητάει πάντα την αποδοχή της.
Ο ίδιος μέσα από την αφέλεια και την αθωότητά του , πέφτει από το ένα κωμικό συμβάν στο άλλο. Προσπαθεί να προχωρήσει μπροστά, να ξεπεράσει διάφορες καταστάσεις, να βρει την αποδοχή αλλά ταυτόχρονα τη ταυτότητα του πραγματικού του πατέρα. Ίσως έτσι καταφέρει να βγει από τις ανασφάλειές του, να κοινωνικοποιηθεί και στο τέλος να λυτρωθεί. Σε αυτή του τη πορεία, πάντα στο πλευρό του βρίσκεται η θνητή φίλη του Έμα.
Καθόλου δυστοπικό μυθιστόρημα, παρ’ όλη τη dark ατμόσφαιρα, δίνει πολύ αισιόδοξα μηνύματα, που αξίζει να τα ανακαλύψει ο αναγνώστης.