Ο Μάνος και η Άννα ξεκινούν τη ζωή τους στην κρίση. Υπερπληθυσμός, μετανάστευση, φτώχεια κι εξαθλίωση, εγκληματικότητα, εθνικισμός και τρομοκρατία είναι το σκηνικό μέσα στο οποίο δημιουργούν την οικογένειά τους και χτίζουν τη ζωή τους. Δεν αντιδρούν όταν πρέπει. Κανείς δεν αντιδρά. Θα εναντιωθούν ποτέ και με ποιον τρόπο; Έτος 2057. Παγκοσμιοποιημένη οικονομία και διακυβέρνηση με κλειστά σύνορα. Απομονωτισμός, τοπικής εμβέλειας διαδίκτυο και μέσα ενημέρωσης. Έλεγχος των γεννήσεων και των θανάτων. Ταξικές κι επαγγελματικές ζώνες ασφυκτικά κλειστές. Όποιος δεν ανταποκρίνεται επαρκώς στις υποχρεώσεις που του έχουν ανατεθεί από τους ιθύνοντες ολισθαίνει σε κατώτερη κοινωνική κλίμακα. Η κρίση και η μετά κρίση περίοδος, σε μια ακραία εκδοχή της, οδηγούν στον θάνατο των ανθρώπων και του πολιτισμού, ή μήπως στην αφύπνιση και στο ξημέρωμα μιας καλύτερης εποχής; Ένας μυστικός αθέατος κόσμος που αναπτύσσεται θα κατορθώσει να παίξει ρόλο στο παρόν και στο μέλλον; Η ιστορία μιας οικογένειας, που βιώνει τη δύσκολη εποχή, αφυπνίζεται, συνειδητοποιεί, αλλάζει, μεταμορφώνεται. Μέσα από τις δυσκολίες και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις θα βρουν οι ήρωες τη δύναμη και τον τρόπο να επαναπροσδιορίσουν τους εαυτούς τους, τις ζωές τους αλλά και τον κόσμο ολόκληρο;

Η κριτική μας

Γεγονός είναι πως όσο βαθαίνει και προχωράει η κρίση την οποία ζούμε, τόσο πληθαίνουν και τα ζοφερά σενάρια για το μέλλον, τόσο το δικό μας, όσο και των παιδιών μας.

Σε αυτό το μελλοντολογικό μυθιστόρημα, που έχει πολιτικό-κοινωνικές διαστάσεις, βρίσκουμε πολλά κοινά στοιχεία με το παρών που βιώνουμε και αρχίζουμε να διαισθανόμαστε πως θα επακολουθήσουν πολλά ακόμα με την παγκοσμιοποίηση που πιθανότατα θα μας επιβληθεί.

 

Γιατί μπορεί να λέμε συνέχεια στον εαυτό μας και στους γύρω μας, πως κρίση είναι θα περάσει, ή, πως τίποτα δεν γίνεται, δυστυχώς αυτό είναι συμβιβασμός, γινόμαστε μοιρολάτρης και παραιτούμαστε, και αυτή μας η στάση έχει πολλά δυσάρεστα επακόλουθα.

Και κακά τα ψέματα, όσο δεν μας αφορούν τα προβλήματα είμαστε αδιάφοροι και κυνικοί και αποτελούμε γρανάζια μιας μηχανής και έτσι καταδικάζουμε τις επόμενες γενιές. Μόλις όμως αρχίζουμε και ξεβολευόμαστε αρχίζουμε δειλά δειλά και αφυπνιζόμαστε.

 

Οι ήρωες του βιβλίου αυτού, είναι απόλυτα ανθρώπινοι, ολοκληρωμένοι και ολοζώντανοι λόγω της πρωτοπρόσωπης αφήγησης, πρόσωπα καθημερινά, μέλη μιας συνηθισμένης οικογένειας.

 

Ένα πολύ καλά δεμένο αφηγηματικά μυθιστόρημα που δεν κάνει κοιλιά πουθενά και κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο, και δεν υστερεί σε πλοκή και ανατροπές. Δίνει άφθονη τροφή για προβληματισμό και μας αποδεικνύει περίτρανα πως η οποιαδήποτε αλλαγή ή ανατροπή δεν είναι υπόθεση του άλλου, αλλά αυστηρά δική μας υπόθεση.

Η συγγραφέας δε, δεν διστάζει να παρουσιάσει τη στάση της ελληνικής κοινωνίας στις πραγματικές της διαστάσεις, που βρίσκουν αντιστοιχία και στο παρών.

 

Ενυπάρχει και το αισιόδοξο και παρήγορο στοιχείο της υπόθεσης, πως όσο άσχημα και απελπιστικά είναι τα πράγματα, πάντα υπάρχει η δράση και η αντίδραση.

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ

ΕΥΤΟΠΙΑ
Scroll To Top
Συνεχίζοντας την περιήγηση, αποδέχεστε τη χρήση cookies!