Σπλαχνική Άνοιξη

Ο ποιητής γονατίζει μονάχος

στα ανεξερεύνητα σκοτάδια

όχι για να προσευχηθεί

αλλά για να τον σπλαχνιστούν

οι ίδιοι του οι στίχοι

Συναισθήματα που ανέκαθεν κυρίευαν την ανθρώπινη υπόσταση,

και που μέσω της ποίησης, αποζητούν το δικό τους μερτικό στο ξέφωτο,

για να λυτρωθεί ο ποιητής και να στοχαστεί ο αναγνώστης.

Σαν την ξαφνική εκείνη σπλαχνική άνοιξη,

που όλοι μας με λαχτάρα αποζητούμε.