Ανα-κατευθύνσεις

Βιβλία / Κριτικές / Ποίηση

Εμείς οι πολίτες αυτής της χώρας, που ανάμεσά μας αυξάνεται διαρκώς ο αριθμός των ανθρώπων που υποφέρουν, εξακολουθούμε να ελπίζουμε ότι το πέρασμά μας από αυτή τη γη δεν θα είναι μόνο μια πορεία σταύρωσης προς τον Γολγοθά των προβλημάτων αλλά και μια ανάσταση στο όνειρο ότι άξιζε τελικά η γνωριμία μας με την πανέμορφη αυτή πατρίδα, με την πανέμορφη αυτή γη. Σε αυτή την “ανάσταση” στοχεύω με τον λόγο μου, σαν το δικό μου λιθαράκι μέσα στη γενικότερη συλλογική προσπάθεια για καλύτερη ποιότητα ζωής παρά τις δυσκολίες. Ο αγώνας, η αγωνία και οι αναζητήσεις του σύγχρονου ανθρώπου να κατανοήσει τι ακριβώς συμβαίνει γύρω του για πιο σωστές απαντήσεις-τοποθετήσεις, επαναπροσδιορισμούς και πράξεις ζωής, προκειμένου να ζήσει τα όσα ποθεί και δεν τα ζει, περιέχονται στα ποιήματα που ακολουθούν. Προσδοκώ τα λόγια μου να συναντήσουν την καρδιά σου, αναγνώστη, σε κοινή πορεία προς τα εκεί που όλα γίνονται πιο όμορφα, πιο φιλικά, στα μέτρα της καρδιάς. Στο μοίρασμα είναι η χαρά και τα οφέλη της επικοινωνίας! Μαργαρίτα Αρβανίτη

Η κριτική μας

Ευτυχώς που υπάρχουν και άνθρωποι σαν τη κυρία Αρβανίτη και παρουσιάζουν το πρόβλημα της σημερινής κοινωνίας σε όλη του την διάσταση χωρίς μασημένα λόγια. Αρκετά τολμηρό το εγχείρημά της, για θέματα που όσα δύσκολα ή πιο εύκολα κι αν είναι, πολλοί δεν θέλουν ούτε να τα σκέπτονται. Και χαίρομαι προσωπικά πολύ, που δεν διστάζει να μιλήσει ανοιχτά για όσα συμβαίνουν.

Το πρόβλημα είναι, όχι να τα λέμε, το πρόβλημα είναι να μπορεί κανείς να τα δει, να τα ανακαλύψει εκεί που τα κρύβουν σαν ανεπιθύμητη δύναμη. Αυτό ακριβώς προσπαθεί με τα ποιήματά της. Την ενδυνάμωση της αφύπνισης σχετικά με τα παράλογα που ζούμε, πως μας μεγαλώνουν και μας γαλουχούν μέσα σε ένα κράτος για να συμπλέουμε με τα συμφέροντα της εξουσίας και όχι τα δικά μας, και να μη το καταλαβαίνουμε κι όλας…, να μιλάει σχετικά με την ελευθερία, την δημοκρατία που έχουμε ή δεν έχουμε, πως η παραπληροφόρηση μας εκπαιδεύει να στρέφουμε αλλού το βλέμμα, μακριά από την αλήθεια , πως πλαστογραφείται ο ένοχος που γεννάει τα βάσανά μας και αυτοί με έναν λαό σε σύγχυση να μπορούν να κάνουν ανενόχλητοι τη δουλειά τους.

Όπως λέει και η ίδια σε ένα της ποίημα…ζούμε σε θέατρο του παραλόγου την τρέλα της λογικής των δυνατών και δεν ξέρουμε να πούμε σε όλα αυτά που βλέπουμε και ακούμε, πού σταματάει το θέατρο και που η αληθινή ζωή……Και ειλικρινά πως να μη μιλάμε για όσα οι άλλοι τολμούν και κάνουν!

Τα ποιήματά της με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνη και ο απώτερος προορισμός της είναι στη τελική η αφύπνιση όλων, με στόχο να βγούμε από τα προσωπικά μας και κοινωνικά μας αδιέξοδα και όχι απλά να προσθέσει άλλη μία “έκδοση” ποιημάτων ανάμεσα στις πολλές άλλες. Πιστεύω ότι αν τα διαβάσει κάποιος μέχρι το τέλος θα του αρέσουν και θα καταλάβει τι εννοεί η κυρία Αρβανίτη.