Αντίο δεν είπα, ακόμη ζω

Βιβλία / Κριτικές / Ελληνική Λογοτεχνία

Έντεκα ιστορίες, εμπνευσμένες όλες από ημέρες και νύχτες δύσκολες, σκοτεινές και μοναχικές. Ιστορίες για τον έρωτα και την αγάπη, τη νοσταλγία και την απώλεια, για τους θανάτους που βιώνεις στη ζωή και για τις φορές που βρέθηκες ένα βήμα πιο κοντά στην τρέλα. Κάποιες πηγάζουν από γνωριμίες με αλλόκοτους ανθρώπους, άλλες είναι βαθιά εξομολογητικές και μερικές υπαγορευμένες εξ ολοκλήρου από τη φωνή που μιλάει μέσα στο κεφάλι κάθε ανθρώπου. Όπως και να έχει, σας κοιτάζουν κατάματα δίχως να επιχειρούν να σας αποδείξουν κάτι· θέλουν μονάχα να σας διηγηθούν μια ιστορία, ψιθυρίζοντάς σας πως υπάρχει και αυτή η εκδοχή της.

Η κριτική μας

Όταν αυτό το βιβλίο έπεσε στα χέρια μου, η καρδιά μου πραγματικά, έτρεμε από αδημονία!

Βλέποντας το εξώφυλλο, αναγνώρισα πολύ γνώριμα πράγματα, βιώματα που λίγο πολύ έχουμε ζήσει όλοι μας. Η σαΐτα να ακολουθεί μια καμπυλωτή πορεία, όπως ακριβώς οι συναισθηματικές μεταπτώσεις μας λόγω όλων αυτών των γεγονότων που ζούμε. Ένα χέρι να αναδύεται, γιατί κακά τα ψέματα, πέρα από την όποια συμπαράσταση έχουμε από το περιβάλλον μας, κοντινό και μη, στην επιφάνεια από τα βάθη των πιο σκοτεινών μας τόπων καταφέρνουμε κι ανεβαίνουμε μόνοι μας. Τολμώ να πω: εξ’ ού και ο τίτλος.

Δεν ξέρω πως ακριβώς ήταν αυτές οι έντεκα ιστορίες στη πρότερη τους μορφή, και ναι, ίσως να μπορούσαν να είχαν γραφεί και καλύτερα, όπως ομολογούν και οι ίδιες, αλλά διαπιστώνω πως αυτό το «ξαναχτένισμα» είχε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.

Σε αυτές τις υπέροχες ιστορίες αναγνωρίζει κανείς την ίδια τη ζωή, κομμάτια ακόμα και της δικής μας, ακόμα και δικά μας, γνώριμα συναισθήματα.

Ο συγγραφέας, μας κρατάει το καλύτερο για το τέλος. Μας αποδεικνύει πως μπορεί και ξέρει να γραφεί τέλεια αστυνομικές ιστορίες. Εγώ τουλάχιστον του βγάζω το καπέλο.

Η συμβουλή μου: αυτό το βιβλίο μη το διαβάσετε βιαστικά… μόνο έτσι θα έχετε την δυνατότητα να αντιληφθείτε την ένταση της γραφής του συγγραφέα.

Αφήστε την πόρτα της ψυχής σας διάπλατα ανοιχτή για να γεμίσουν και τα μέσα δωμάτιά της με τον φρέσκο αέρα των συναισθημάτων που φυσούν οι ιστορίες του.