Να ονειρευτώ ξανά

Βιβλία / Κριτικές / Ελληνική Λογοτεχνία

Ξέρεις τι θα ’θελα, Ρουμπίνα; Να κάνω όνειρα ξανά.
Όχι τίποτα μεγάλα κι εντυπωσιακά.
Από κείνα τ’ άλλα έστω, τα όνειρα «δεύτερης ευκαιρίας».
Αυτά που δεν σε απογειώνουν, όμως σε συντηρούν.
Να τι θα ήθελα, αν γινόταν. Να ονειρευτώ ξανά!

ΚΕΡΚΥΡΑ, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1943. Ανήμερα της εορτής του Σταυρού το νησί σημαδεύεται με φωτιά, καταστροφές και απώλειες. Δύο νέοι, άγνωστοι μεταξύ τους μέχρι χθες, τρέχουν να σωθούν από τα γερμανικά βομβαρδιστικά. H μοίρα, όμως, θα τους ενώσει μονάχα για λίγο και μπροστά στη γερμανική κατοχή, τα όνειρά τους θα πάρουν μια απρόβλεπτη τροπή. Δίπλα τους άνθρωποι που τους αγάπησαν και τους μίσησαν πολύ σε ένα περίεργο γαϊτανάκι ανατροπών.
Άραγε είναι εφικτή μια δεύτερη ευκαιρία ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα, ακόμα κι όταν το κακό παραμονεύει ενώ ο έρωτας μοιράζει τις υποσχέσεις του;

Μια ιστορία γεμάτη όνειρα, προσδοκίες και την ελπίδα πως τελικά όλα είναι πιθανά στη ζωή. Γιατί τα όνειρα δεν είναι για να τα φυλακίζεις ούτε για να τα δαμάζεις, μα για να τ’ αφήνεις λεύτερα να πετάνε από καρδιά σε καρδιά.

Η κριτική μας

Ένα βιβλίο που σε κερδίζει από τις πρώτες του κιόλας σελίδες, βρύχει από αισιοδοξία, προτρέπει να συνεχίζει κανείς να ζει και όποιος το καταφέρνει ανταμείβεται τελικά για την επιμονή και την υπομονή του και καταφέρνει «να ονειρευτεί ξανά». Παρ’ όλες τις δύσκολες στιγμές όπου διαδραματίζεται η ιστορία, κατά τη διάρκεια του β’ παγκόσμιου πολέμου, και μετά, την εποχή του εμφυλίου, οι ήρωες συνεχίζουν να ονειρεύονται και να αναζητούν την ευτυχία.
Εικόνες γεμάτες χρώμα και παρόλα τα βάσανα, καταφέρνει κι ανθεί η ελπίδα.
Οι κεντρικοί ήρωες, ή καλύτερα οι ηρωίδες, απολύτως ανθρώπινοι, που κρατούν τα ηνία σε αυτό το μυθιστόρημα, απλές γυναίκες με μεγάλο ψυχικός σθένος, δεν υπολείπονται σε συναίσθημα και αγωνιστικότητα παρ’ όλο που κάποιοι άντρες της ιστορίας αποτελούν τροχοπέδη στις όποιες αποφάσεις ή κινήσεις τους, όπως ακριβώς συνηθιζόταν στην ελληνική κοινωνία τότε. Ευτυχώς όμως οι άντρες αυτοί δεν αποτελούν τον κανόνα.
Ένα πόνημα της κυρίας Τέκου, καλογραμμένο, καθόλου κουραστικό, με γρήγορη πλοκή, γεμάτο ανατροπές και συμπτώσεις, μια υπέροχη πένα γεμάτη από ομορφιές, χρώματα και άρωμα του Ιονίου, και όλα αυτά διανθισμένα με τη ντοπιολαλιά των επτανησίων.